Yaşayamadıklarımın derinlerinde boğulur gibiyim. Sadece istemek çözüm olmuyormuş bazen. Tüm ruhunla, bedeninle çıkarsızca istemek yetmiyor. Gölgeler peşini bırakmıyor geçmişin... Mutlu bir kalabalığın içinde yalnız olmaya alıştım. Sen varsın, ama bazen yoksun da. Bir büyü gibi, sihir gibi sanki. An geliyor iliklerime kadar hissediyorum varlığını. Sanırsın ki kalp atışların avucumun içinde... Ama sen hep uzaktasın bana, mesafelerin.. Duvarların.. Belkide başka insanlarının ...
Sadece iyi bir şansmı gerekiyor acaba ikimizi biz yapmaya ? Işığı gördüm, aydınlığa az kaldı. Şafağın vaktini bilmek için neler vermezdim ki ..
Karanlığın göz yaşları kırmızı, beynime ağır darbeler indiriyor dişini bileyip şah damarımı koparmaya hevesli zaman .. Gözümü her yeni güne açışımda fkrimin ucundaki soru işareti ile boğuşmak yüreğimi karıncalandırıyor. "Acaba yine ansızın gider mi?" ...
Ateşin görüntüsü bile ürpertirken, varlığını hissetmek dizginledi ipini kopartmış tay gibi koşan özlemimi.. Bir çırpıda dizginlerimi eline vermeye ne kadar da gönüllüyüm.. Böyle hissetmek için ömrünü verenler yokmu sanki.. Hala söylenmemiş sözler var, kendimden bile sakıdığım cümleler.. Gözlerim önüme düştüğü vakit, başımı kaldırıp utanmıyorum inatçı sevgimden demek ..
Kaçmasın diye mutluğu bu kez karanlıkta bekliyorum. Aydınlığın ışıltısına aldanıp zerrelerimi zehir gibi acılarla doldurmak.. Seni görme düşüncesi bile içimdeki kelebek sürüsünü kanatlarını çılgınca çırpmaya teşvik ederken, KAYBETME gibi sancılı, delik deşik eden uç düşünce ruhumu paramparça etmeye yetipte artıyor ..
Zamanın gaddar haritaları kime gerçek, neye kurgu dediğin.. KIRMIZI KIPKIRMIZI kızıl ve karşıklısız her verdiğim .. Saklama yüzünü, suya benzetilmiş kelimelerin ardına ...
P.s. - Sana dair tangolar hepsi "B"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder