Yok ki

İşler yolunda gitmemeyi görev edindi kendine!  Sabrımı öyle bir zorluyor ki herşey, çıkış yolu bulamıyorum debelenip duruyorum tek başıma.. Gereksiz bir dönemden geçiyorum sanırım üst üste yığıldı herşey.. Altta kalanın canı çıksın misali bu kez hedef benim ..

Üzülüyorum ... Pek çok sebebi var, hiç sebebi yok.. Ve şu an deli gibi karnım aç :)
Bir kaç zaman evvel yüzümde nedeni olmayan bi gülümseme, bitmez tükenmez bi enerji vardı. Artık öyle değilim, herşeyi zoraki yapıyor gibiyim ..

Bugün bir bank buldum bulvardaki metro durağında oturdum. Düşündüm ... Hayellerimdeki uçuruma dalmışım. Rayların gıcırdayan sesini duydum irkildim, kendime geldim.. Neyi bekliyorsun ki, umrunda bile değilsin, sanki yanına gelecek.. Sanki hala aklındasın.. Kalktım yürüdüm, ayazı içime çeke çeke yürüdüm ...

Onca zaman sonra yanıldığımı görmek hiç iyi gelmedi.. Düştüm ... Kalkabilirmiyim bilmiyorum.. Hadi kakltım diyelim, peki koşabilirmiyim ... Muamma ...